نقد فیلم Without Remorse – کال اف دیوتی به سبک سینمایی

فیلم <> یا بدون پشیمانی ساخته استفانو سولیما، جدید ترین اقتباس سینمایی از آثار نویسنده فقید آمریکایی تام کلنسی است؛ این داستان نویس نامی و مشهور کسی است که از روی داستان های او فیلم ها و بازی های فراوانی چون سری آثار سینمایی و تلویزیونی جک رایان، و بازی هایی چون <> و <> تولید شده است. حالا فیلم بدون پشیمانی اثری اکشن است که بر اساس رمانی به همین نام که در سال 1993 منتشر شده بود، تولید شده است. در ادامه با نقد فیلم Without Remorse همراه باشید.

فیلم <> یا بدون پشیمانی ساخته استفانو سولیما، جدید ترین اقتباس سینمایی از آثار نویسنده فقید آمریکایی تام کلنسی است؛ این داستان نویس نامی و مشهور کسی است که از روی داستان های او فیلم ها و بازی های فراوانی چون سری آثار سینمایی و تلویزیونی جک رایان، و بازی هایی چون <> و <> تولید شده است. حالا فیلم بدون پشیمانی اثری اکشن است که بر اساس رمانی به همین نام که در سال 1993 منتشر شده بود، تولید شده است. در ادامه با نقد فیلم Without Remorse همراه باشید.

شخص تام کلنسی پس از انتشار رمان برجسته خود به نام <<شکار اکتبر سرخ>> در سال 1984، به عنوان یک نویسنده در موقعیت شُهرت غیرمعمولی برای یک داستان نویس قرار گرفت. کتاب او پس از تأیید رونالد ریگان (رییس جمهور وقت آمریکا) ، به لیست پرفروش ترین کتاب های سال راه پیدا کرد؛ و نیویورک تایمز از آن بعنوان اعاده ایمان به ارتش ایالات متحده، که در سال های پس از جنگ ویتنام بسیار آسیب دیده بود، یاد کرد. نُه سال بعد، کلنسی با کتاب پرفروش دیگری بر سر زبان ها آمد. این کتاب او با عنوان بدون پشیمانی که با الهام از رمان <> نوشته شده بود، داستان یکی از بازماندگان بیشمار جنگ ویتنام را روایت می کرد که نویسنده معتقد بود توسط دولت های متوالی نادیده گرفته شده است.

منبع:https://giftcard.im/app/category/Buy-CP-game-Call-of-Duty-Mobile

حالا داستان فیلم <> با به روزرسانی زمان، محتوا و مکان کتاب مورد اقتباسش، درباره یکی از سربازان نیروی دریایی آمریکا به نام جان کلی (مایکل بی جردن) است که پس از حضور در یک ماموریت در کشور سوریه، به آمریکا باز می گردد تا خود را از ارتش بازنشسته نماید و به زندگی معمولی بپردازد. اما در یک شب، عده ای ناشناش به منزل او آمده و همسرش و فرزند به دنیا نیامده او را به قتل می رسانند تا عملیاتی که او در آن حضور داشت را تلافی کرده باشند. با این اوصاف جان در این حمله به طور معجزه آسایی زنده می ماند و حالا به دنبال یافتن قاتلان همسرش و انتقام از آن ها است.

این موضوع که داستان یک فیلم به ایده بد بودن دولت آمریکا می پردازد، چیز جدیدی نیست؛ تریلرهای پارانویا گونه دهه 70 و تجدید حیات دوباره آن ها در دهه 90 میلادی مدت ها پیش ما را برای شنیدن این داستان ها آماده کرده بودند. و البته این واقعیت هم وجود دارد که دولت آمریکا واقعاً جنگ را دوست دارد. اساساً مقوله جنگ در ایالات متحده تبدیل به یک فرهنگ عامه در امور ی شده است. بنابراین ما در طول سا ل های متمادی این چنین فیلم هایی را از جانب هالیوود دریافت کرده ایم. الگوی ثابت تمام این آثار در طول سالیان دراز این بوده است که دولت آمریکا کاری وحشتناک انجام می دهد؛ و تنها افرادی که می توانند آن را حل کنند، گروهی هستند که توسط ارتش آمریکا آموزش دیده اند. پیام تمام این آثار در مورد امپریالیسم یا نظامی گری یا جهانی سازی آمریکایی است.

حال با این اوصاف لازم به ذکر است که ساختار فیلم <<بدون پشیمانی>> با اجرا کردن عنصر های سازنده یک فرمول کلیشه ای چون تئوری توطئه در سازمان CIA، ماجرای تمام نشدنی دشمنی بین روسیه و آمریکا و همچنین یک قهرمان وطن پرست که مصداق بارز ارتش یک نفره است؛ چنان دچار خطا استراتژیک شده است، که آن را به رده آثار اکشن تاریخ مصرف گذشته وارد می کند. شاید به یاد بیاورید: فیلم Sicario 2 نیز این پیش فرض کلی را داشت که دولت آمریکا باید بی رحم باشد و کارهای بالقوه غیرقانونی انجام دهد زیرا کارتل های مکزیک آنقدر بد هستند که تنها راه مقاومت در برابر آنها بدتر بودن است. حالا فیلم <> نیز بوی چنین ت بازی هایی را می دهد.

بگذارید این مسئله را ساده تر بیان کنیم: ما انتظار نداشتیم که این فیلم حکم Citizen Kane آثار اکشن و جاسوسی را داشته باشد. اما اکثر ما با توجه به تریلر های پخش شده از فیلم، انتظار داشتیم که این اثر یک فیلم اکشن بدون ترمز و سرگرم کننده در مقیاس اکشن سال پیش نتفلیکس، یعنی <> با بازی کریس همسورث باشد. اما فیلم مورد نظر هیچ کدام از موارد دلخواه ما را ندارد. برای مثال در هسته مرکزی فیلم یک داستان کاملاً پیچیده وجود دارد که مربوط به روسیه و حملات خارجی به خاک ایالات متحده است؛ که خود این دوباره قسمت دوم سیکاریو را به ذهن متبادر می کند.

در واقع انتظار فردی مثل من از <> یک نمایش کاریزماتیک و برخی صحنه های اکشن بود تا بتوانم با آن وقت بگذرانم و از زندگی ام لذت ببرم. اما مسئله یا مشکل اینجاست که شخص شریدان و ویل استاپ، به عنوان نویسندگان مشترک این اثر، كتابی را از سال 1993 گرفته اند و با کمک سولیما فیلمی ساخته اند كه احساس یک اکشن مربوط به همان سال 1993 را به بیننده امروزی می دهد. جدا از فرم و سبک خسته کننده کار، مشکل اساسی دیگر وجود یک حس عجیب در تار و پود این فیلم است. اقتباس سینمایی <<بدون پشیمانی>> احساس یک بازی مدرن <> را دارد که دارای یک داستان بسیار گُنگ است.

من فکر می کنم علت این دوگانگی در لحن فیلم مربوط به حضور دو نویسنده متفاوت در این کار است. دو نویسنده ای که اولی یک استعداد ناب صعودی چون تیلور شرایدان (نویسنده سیکاریو) است، و دیگری نویسنده بازی های ویدیویی است. جالب است بدانید ویل استاپ داستان بازی های مطرحی مانند Call of Duty: Modern Warfare 3 و Need for Speed Rivals را نوشته است. بنابراین، فیلمنامه کاملاً شرم آور است، و پایه و اساس پوسیده ای را برای روایتش فراهم می کند. استفانو سولیما کارگردانی که در تجربه اولین اثر هالیوودی خود، یعنی <<سیکاریو: روز سولدادو>> نیز با چنین مشکل مشابهی روبرو بود، تصاویر عمدتاً تاریک را به همراه لحنی ناخوشایند ترکیب کرده است.

اما وقتی روایت پر پیچ و خم فیلم را کنار گذاشتید، دیگر چه چیزی برای تماشا وجود دارد؟! پاسخ روشن است: ترنر-اسمیت در نقش گریر بازی بسیار مطمئنی را ارائه می دهد، او و جوردن ما را از سابقه همکاری شخصیت های خود متقاعد می کنند. همچنین قبل از اینکه فیلم به قسمت بین المللی عملیات خود در نیمه پایانی بپیوندد، مأموریت انتقام شخصیت مایکل بی جردن با هدف ایجاد هیجان در برخی از صحنه های بیمارگونه رخ می دهد: یک تصادف ماشین با برنامه ریزی خوب، یک درگیری سنگین در زندان و سلول که مانند آثار گرت اوانز اجرا شده است، و صحنه سقوط هواپیما که صحنه آغازین Inception را به زیر آب منتقل می کند. به طور کلی من نمی توانم انکار کنم که این صحنه های ناهمگون به اندازه کافی جذاب هستند، اما آیا آنها به یک مجموعه ارزشمند تبدیل می شوند؟ قطعاً خیر.

فیلم <> با هدف واقع گرایی تُند که برعکس ساختار یک اکشن سرگرم کننده است، در کل به عنوان یک اکشن هیجانی در اجرای ساختارش، زمین گیر می شود. برای مثال در یک سکانس، که به نظر بهترین لحظه اکشن فیلم است، شخصیت قهرمان به ظاهر کاریزماتیک کار با بازی قابل قبول مایکل بی جوردن ،بدون پیراهن و غیرمسلح، اقدام به پذیرش یک مبارزه نابرابر با افسران زندان می کند؛ نیرو هایی که همه با تجهیزات کامل ضد شورش به سلول جان کلی وارد می شوند و شدیداً کتک می خورند.

این سکانس از منظر منطق مسخره و احمقانه است، اما نوعی از سرگرمی اکشن است که سازندگان در بقیه فیلم به شدت از آن غافل می شوند. متأسفانه، اکثر لحظات اکشن فیلم به همان اندازه سکانس زندان خلاقانه نیستند. در واقع بیشتر آن ها شامل تیراندازی در محیط های تاریک علیه اشرار بی چهره می شوند. فی نفسه این اکشن بد نیست؛ اما برای سال 2021 نیز چیز خاصی نیست.

با این منطق داستانی و این شخصیت های فوق سطحی، اگر مغزتان را به حالت خاموش سوق بدهید، اینجا لذت های سطحی وجود دارد. برای مثال: استفانو سولیما به عنوان کارگردان می داند که چگونه یک صحنه اکشن را از دل این فیلمنامه آشفته به صحنه های اکشن بعدی ببرد و لحظاتی مانند نزاع و جدال فوق الذکر در زندان و فرار از هواپیما که در آب غوطه ور شده است را برای بیننده عام کاملاً هیجان انگیز به نمایش بگذارد. همچنین لازم به ذکر است که قدرت ستاره ای مایکل بی جوردن نیز تاثیر مهمی در جذب مخاطب برای این اثر دارد.

البته در حالی که اقتباس های اصلی جک رایان در دهه 1990، با بازی الک بالدوین و هریسون فورد، به دلیل قابلیت ارتباط پذیری بیشتر این شخصیت و بازیگران، از محبوبیت بالاتری برخوردار بودند، اما مایکل بی جوردن بیش از حد یک ستاره اکشن معمولی است که به همان روش ساده یک قهرمان تک نفره تمام عیار در آثار هالیوودی کلیشه ای به تصویر کشیده شده است. به طور ساده می توان گفت کاریزمای ستاره این فیلم، همزمان یک نعمت و یک پاشنه آشیل است. اما چرا؟ نعمت است چون بیننده مدرن را به فیلم جذب می کند و پاشنه آشیل است چون با بازیگرانی چون هریسون فورد مقایسه خواهد شد.

در پایان باید گفت: فیلم <> که اقتباسی از کتاب ِ بدون پشیمانی نوشته تام کلنسی با همین عنوان است (اسپین آف مجموعه فیلم های جک رایان) یک اکشن تاریخ مصرف گذشته است که در مسیر خودش هیچ نوگرایی یا ابتکاری ندارد. فیلمی با تئوری توطئه کلیشه ای در CIA و یک قهرمان وطن پرست که مصداق ارتش یک نفره است. بنابراین، عنوان فیلم چیزی دروغ است. اگر دو ساعت به تماشای این فیلم به ظاهر هیجان انگیز بپردازید، قطعاً احساس پشیمانی خواهید کرد.

اینستاگرام از اپ مستقل IGTV، برای ویدئوهای طولانی‎تر رونمایی کرد

ویروس کرونا باعث افزایش محبوبیت بازی‌های ویدیویی در ایتالیا شده است

فیلم‌های کریستوفر نولان در فورتنایت اکران شدند

نقد فیلم Without Remorse – کال اف دیوتی به سبک سینمایی